Inmiddels een aantal maanden verder sinds mijn 1e proefblog. Nul23 is in business: de opdrachten zijn er; het acquireren is begonnen en de website bijna opgeleverd. Het is met vallen en opstaan ontdekken hoe zaken werken. BTW, belastingen, zakelijke afspraken maken en offertes opstellen. Een boeiende en leerzame ervaring.
Maar veel belangrijker: ik heb opdrachten die bij mij passen. Waar ik passie en energie in kan leggen. Opdrachten die er (hopelijk) toe doen!
Verwijsindex Utrecht: het plan van Aanbevelingen is geschreven en daar ligt zeker mijn visie in. Mijn visie is dat je niet over mensen praat, maar mét mensen. Je betrekt iedereen die bij een gezin betrokken is bij het gesprek. En dan heb ik het niet alleen over professionals die toevallig bij het gezin betrokken zijn, maar vooral over het gezin zelf en hun informele netwerk! Zij zijn degene die blijven, professionals zijn in zekere zin maar passanten in het leven van dat gezin. Passanten die een belangrijke bijdrage kunnen leveren, maar uiteindelijk toch stoppen met hun hulpverlening of begeleiding. De betrokkenheid van een professional is eindig, maar het netwerk van een gezin niet. Samen moeten zij verder. Mét de adviezen van die professional, maar op eigen kracht en met de eigen regie.
Eigen kracht en Zelfregie: zijn het mode-woorden? Misschien wel. Maar ze vertegenwoordigen wel een houding die heel wat vraagt bij de professionals. Want het betekent: loslaten; wellicht jezelf overbodig maken omdat er anderen zijn die jouw stukje werk over kunnen nemen; uitgaan van wat het gezin op dat moment belangrijk vindt (en wat niet altijd hetgene is waar je zelf voor zou kiezen) en actief op zoek naar mensen in het netwerk die kunnen helpen bij de steun van het gezin.
Een andere aanpak? Deels. Een andere visie? Deels. Maar volgens mij is het een visie waar het gezin en de professional beter van wordt en daarmee is het een visie die ik in al mijn opdrachten mee zal nemen.
